Często zdarza się tak, że opieka nad schorowanymi rodzicami przypada najstarszej córce lub osobie, która mieszka najbliżej. Opieka nad rodzicami, w szczególności gdy mają oni na przykład chorobę Alzheimera, jest trudnym zadaniem, gdyż do obowiązków opiekunka dochodzi także dbanie o swoje dzieci i małżonka. Dlatego też, każdy rodzaj pomocy jest ważny. Niestety może zdarzyć się, że osoby od których najbardziej oczekujesz wsparcia, czyli Twoje rodzeństwo, znajduje wiele wymówek dlaczego nie może pomóc w opiece nad rodzicem. Oto najpopularniejsze z nich:
1. „Nie mam czasu”.
To chyba jedna z najczęściej słyszanych wymówek. Możesz usłyszeć od swojej siostry lub brata, że nie mają czasu, bo mają pracę, muszą zajmować się dziećmi, domem. Jest to bardzo niesprawiedliwe dla opiekuna, który sam często ma własną rodzinę i prace, a mimo to znajduje czas, aby odwiedzić swoją mamę, pozałatwiać za nią sprawy urzędowe, lub zrobić zakupy. Wiele osób, w zależności od stopnia choroby swoich rodziców, musi zrezygnować z pracy, aby móc opiekować się rodzicem. Wtedy może się wydawać, że mają czas. Pamiętajmy jednak, że bycie opiekunem jest niezwykle obciążające emocjonalnie i nie przypomina żadnej pracy w biurze. W dodatku nie otrzymujesz żadnego wynagrodzenia finansowego. Jednym z rozwiązań takich sytuacji, gdzie Twoje rodzeństwo unika opiekowania się rodzicem, a Ty jako opiekun czujesz sie przeciążony, jest porozmawianie z bratem lub siostrą i zaproponowanie znalezienia płatnej opiekunki, która mogłaby przyjść na kilka godzin i odciążyć opiekuna. Ci, którzy mogą sobie pozwolić na to finansowo, powinni sie zgodzić. Czasem jednak może pojawić się następna wymówka….
2. „Nie mam pieniędzy”.
Nie każdy dysponuje wystarczająco dużymi oszczędnościami aby móc pomóc finansowo. Jeśli Twój brat lub siostra nie może dołożyć się do opłacania kosztów związanych ze sprawowaniem opieki, zaproponuj inne rozwiązanie. Na przykład, czy mogliby zająć się mamą podczas urlopu lub przyjechać i wyremontować pokój.
3. “Nie chce widzieć mamy (taty) w takim stanie”.
Choroba Alzheimera potrafi bardzo zmienić każdą osobę. To bolesne patrzeć na to jak każdego tygodnia zmienia się, gorzej funkcjonuje, nie przypomina osoby, która kiedyś była. Jako opiekun pomagasz w każdej czynności (np. chodzeniu do toalety, kąpaniu, czy jedzeniu). Nie jest to dla nikogo łatwe. Fakt, że Ty robisz to na co dzień nie oznacza, że nie jest Tobie ciężko. Porozmawiaj z rodzeństwem i wytłumacz im, że Tobie również jest ciężko obserwować rodziców w takim stanie, ale musicie to zrobić bez względu na to, jak niekomfortowo czujecie się z pomaganiem brania kąpieli lub ze zmienianiem pieluch.
Ważne! Nigdy nie czekaj na sytuację, w której nie poprosisz o pomoc, bo uważasz że to Twoje rodzeństwo powinno sie domyślić, że mają Tobie pomóc. Prawda jest taka, że jeśli nie zrobili tego do tej pory, to nie dostaną nagle olśnienia. Nie bój się zapytać wprost o pomoc. W końcu to również ich rodzice. Czekanie na to, aż ktoś domyśli się co powinien zrobić, nie poprawi Twojej sytuacji. Wręcz przeciwnie, może prowadzić do narastania frustracji i wrogiego nastawienia do swojego rodzeństwa.
Przyglądając się sytuacji, w której się znalazłaś, zastanów się również ile razy odtrąciłaś pomoc. Być może było tak, że Twoje rodzeństwo proponowało pomoc, Tobie jednak wydawało się, że lepiej potrafisz zająć się rodzicami. Odrzucenie pomocy spowodowało, że rodzeństwo powierzyło Tobie kompletną opiekę nad rodzicami i przestało pytać czy potrzebujesz pomocy.