Jesteś opiekunem swojego rodzica lub innego członka rodziny, który cierpi na demencję. Codziennie, od rana do wieczora, zmagasz się z obowiązkami i bardzo się starasz , aby Twój podopieczny miał jak najlepszą opiekę. Jeśli jesteś jedynakiem, żałujesz że nie masz rodzeństwa, które mogłoby Cię odciążyć w opiece nad rodzicem. Czasem jednak posiadanie rodzeństwa nie oznacza, że będziesz miał mniej obowiązków. Jak radzić sobie z krytyką?Załóżmy, że pewnego dnia odwiedza Cię siostra i zaczyna krytykować Twój sposób opieki nad waszą mamą, mimo że sama się tym nie zajmuje. O tym, dlaczego rodzeństwo odmawia pomocy w opiece nad rodzicem, pisałam w tym artykule. Gotujesz się w środku, ale nic nie mówisz. Pokornie znosisz jej uwagi i czekasz aż opuści Twój dom, po czym zarzucasz sobie, że nie jesteś dobrym opiekunem. Być może reagujesz zupełnie inaczej: w odpowiedzi na krytykę krzyczysz na siostrę, po czym ona tłumaczy się, że starała się tylko pomóc. Wychodzi obrażona i nie dzwoni przez następne dwa tygodnie.

Każdy z nas potrzebuje czasem słów krytyki.

Ważne jednak, aby była ona konstruktywna i pomogła Cię zainspirować         i usprawnić Twoje funkcjonowanie. Inny rodzaj krytyki, bez wskazania jak poprawić swoje zachowanie, może zwyczajnie sprawić, że opiekun poczuje się bezwartościowy.

O ile nie możemy w łatwy sposób zmienić zachowania osób, które nas krytykują, możemy wypracować sobie sposób, w jaki reagujemy na krytykę.
Najważniejsze, to przyjąć krytykę z klasą. Jest to bardzo trudne, bo za każdym razem gdy słyszymy negatywne opinie na temat naszego wyglądu, zachowania czy też umiejętności, to zastanawiamy się, czy rzeczywiście ta druga osoba ma rację. W przypadku opiekunów może to być o tyle trudniejsze.  Zamiast słów wyrażających wdzięczność za ich ciężką pracę, słyszą negatywne komentarze dotyczące ich sposobu sprawowania opieki. Nie tego się spodziewali.

Za każdym razem, gdy słyszysz negatywne opinie na swój temat, zadaj sobie następujące pytanie: kim jest osoba, która mnie krytykuje? Czy jest to rodzeństwo, które ma żal do Ciebie i szuka sposobu, żeby Cię skrzywdzić? Czy jest to może osoba, która nawet Cię dobrze nie zna, ale próbuje się wtrącać w Twoje życie? Być może jest to bliska osoba, która zna lepsze sposoby i naprawdę stara się Tobie pomoc. Jeśli tak jest, to wystarczy podziękować za wskazówkę i jeśli czujesz, że to może pomóc, wypróbować nowy sposób.

Często ludzie, którzy tracą kontrolę nad sytuacją, starają się ją odzyskać poprzez wtrącanie „swoich trzech groszy”. Tobie to nie pomaga, a oni czują, że w pewien sposób przyczynili się do poprawy sytuacji, bo zaproponowali Ci lepsze (w ich ocenie) rozwiązanie.

Możesz też dostawać wiadomości od znajomych, rodziny z “cudownymi radami”. Najlepszym sposobem byłoby zaproponowanie im, aby choć na kilka godzin zamienili się z Tobą i byli w roli opiekuna. Takie zderzenie z rzeczywistością może być dla wielu osób nauczką, aby nie krytykować, dopóki się nie wie, jak to jest być opiekunem.

Jak postąpić z krytyką?

1. Nie odpowiadaj od razu:
Najlepiej, jeśli nie dasz się ponieść emocjom. Daj sobie trochę czasu na to, aby przemyśleć to, co usłyszałaś. Graj na czas mówiąc, że musisz to sobie przemyśleć lub, że się nad tym zastanowisz.

2. Odpowiedz w sposób, który wydaje Ci się najbardziej rozsądny.
Jeśli znasz dobrze osobę, która Cię krytykuje i wiesz, że Twoja odpowiedź jeszcze bardziej ją rozłości lub wiesz, że trzaśnie drzwiami i będzie zdziwiona, że nie doceniasz jej rad, napisz do niej list lub email. Konfrontacja w cztery oczy nie zawsze jest dobra, gdy wiesz jak może zareagować ta druga osoba, lub gdy Ty po prostu nie lubisz takich rozmów.

Jeśli natomiast wiesz, że łatwiej będzie Tobie przeprowadzić szczerą rozmowa z osobą, która Cię krytykuje, to zadzwoń do niej i powiedz, że chciałabyś się spotkać i porozmawiać. Podczas rozmowy powiedz jasno, dlaczego nie podoba Ci się sposób w jaki dana osoba Cię krytykuje i wytłumacz jej jak się z tym czujesz. Nie chodzi o to, aby ludzie w ogóle przestali Cię krytykować, ale o to, aby robili to w sposób, który zmotywuje Cię do działania, a nie sprawia, że czujesz się gorzej.

3. W jasny sposób powiedź, że potrzebujesz pomocy.                      Nie zakładaj, że inni nie będą potrafili opiekować się Twoją mamą. Być może to, że pozwolisz im zając się rodzicem sprawi, że docenią bardziej to, co dla nich robisz i zastanowią się dwa razy zanim Cię skrytykują.

4. Bądź szczera sama ze sobą.                                                                             Być może krytyka była uzasadniona, ale w pewien sposób zraniła Twoje uczucia. Potraktuj ją wówczas jako motywację do lepszego działania. Nikt z nas nie jest idealny i zawsze może pojawić się ktoś, kto nas skrytykuje. Pamiętaj o tym, że czasem osoba, która tak bardzo Cię skrytykowała chciała powiedzieć coś innego, niż to, co Ty zrozumiałaś.

5. Gdy dana osoba oferuje Ci rady, które brzmią jak krytyka, zawsze możesz po prostu powiedzieć „dziękuję” i postępować tak, jak zazwyczaj.

6. Urządź burzę mózgów.                                                                                Jeśli usłyszysz krytykę, na którą według siebie nie zasłużyłaś, zaproponuj osobie, od której ją usłyszałaś, abyście usiedli i przedyskutowali to, co zaproponowała. Na przykład; Twoja siostra skrytykowała Cię za to, że wasza mama ogląda za dużo telewizji, podczas gdy byłoby lepiej gdybyś Ty, jako opiekun, spędzała z nią dużo więcej czasu. Usiądźcie i porozmawiajcie o tym, jakie konkretnie czynności powinnaś robić i kiedy. Być może, gdy siostra zobaczy, że Twoja mama ogląda telewizję wówczas, gdy Ty szykujesz obiad, to zrozumie, że nie da się robić dwóch rzeczy na raz.

7. Daj upust swoim emocjom.                                                                        Gdy po usłyszeniu krytyki wiesz, że nie możesz powiedzieć tego co tak naprawdę myślisz, napisz list, w którym dasz upust swoim myślom. Pisz, co tylko chcesz. Niech ta wiadomość, będzie tylko dla Twojego użytku. Nie musisz jej wysłać. Nawet jeśli ta druga osoba nie przeczyta, tego co napisałaś, to sam fakt przelania na papier swoich myśli może bardzo Ci pomóc.
Innym dobrym sposobem jest zadzwonienie do koleżanki i opowiedzenie jej o całej sytuacji.

8. Zapisz sobie na kartce to, że jesteś dobrym opiekunem i starasz się najlepiej jak możesz.                                                                                    Użyj jakiegokolwiek zdania, które przypomina Ci o tym, kim jesteś i jak ciężką pracę wykonujesz i że robisz to dobrze. Tę kartkę możesz wyciągnąć w sytuacjach, w których Twoja wiara w to, że jesteś dobrym opiekunem zostaje zachwiana.