Jakie informacje powinny być umieszczone na skierowanie do szpitala?

• pieczątkę lub nadruk z nazwą, adresem, telefonem świadczeniodawcy oraz numerem umowy zawartej z funduszem,
• datę wystawienia,
• PESEL oraz imię i nazwisko świadczeniobiorcy,
• rozpoznanie będące podstawą skierowania i kod jednostki chorobowej,
• cel skierowania (rodzaj porady lub przekazanie do leczenia albo rodzaj procedury,
• podpis i pieczątkę lekarza z czytelnym numerem prawa wykonywania zawodu,
• załączone lub opisane wykonane dotychczas badania lub dotychczasowe postępowanie.

Skierowaniem nie może karta informacyjna z leczenia szpitalnego lub karta informacyjna z izby przyjęć, szpitalnego oddziału ratunkowego lub innej jednostki pomocy doraźnej.

WAŻNE: Jeżeli w karcie informacyjnej wskazana jest kontynuacja leczenia, skierowanie powinien wystawić lekarz prowadzący leczenie pacjenta w szpitalu.

Skierowanie na badania diagnostyczne do szpitala.

Skierowanie na badania diagnostyczne do szpitala nie musi zawierać wszystkich elementów, które zawiera skierowanie do szpitala. Lekarz nie musi w nim umieszczać rozpoznania (pkt 4) ani celu skierowania (pkt 5), ani załączonych badań (pkt 7), natomiast to skierowanie powinno tylko wskazywać zlecone badania. (Autorka tekstu: Agnieszka Paculanka).

Skierowanie można zarejestrować (czyli zapisać się na pobyt w szpitalu)        i ustalić termin pobytu telefonicznie

Ważne! Pacjent, który rejestruje się    do poradni specjalistycznej, ma obowiązek dostarczyć oryginał skierowania   (o ile jest ono wymagane), nie później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia dokonania wpisu na listę oczekujących, pod rygorem skreślenia z listy oczekujących. Skierowanie można zarejestrować tylko w jednym szpitalu! (Informacja ze strony Narodowego Funduszu Zdrowia).

Przy rejestracji skierowania należy się dopytać, o której godzinie zgłosić się do izby przyjęć i czy należy być na czczo. Ważne też, aby spytać, czy należy “odstawić” jakieś leki, przed pobytem w szpitalu. Jest to ważne, jeśli będzie wykonywany zabieg (operacja).

Co należy zabrać do szpitala?
Piżama (2 sztuki), szlafrok, papcie, klapki pod prysznic do kąpieli, bielizna osobista, ręczniki (2 sztuki), talerz, kubek, sztućce, ręcznik kuchenny, herbata, kawa, cukier, przybory toaletowe (w sklepach drogeryjnych są do kupienia kosmetyki w mniejszych opakowaniach, tzw. turystyczne), chusteczki higieniczne, ręcznik papierowy, papier toaletowy, termometr, książki do czytania, czasopisma, radio małe ze słuchawkami (zapasowe baterie), telefon komórkowy z ładowarką, poduszka lecznicza (jeśli z takiej korzystasz w domu), drobne pieniądze na ewentualną opłatę za korzystanie z telewizora lub drobne zakupy w kiosku (kawiarence), notes i długopis, krzyżówki, woreczki na brudną bieliznę czy jakieś odpadki, pojemnik na żywność, który można zostawić w szpitalnej lodówce.

Ponadto trzeba zabrać:

• zażywane leki w oryginalnych opakowaniach (w ilości na cały czas pobytu),
• wyniki z badań laboratoryjnych, informacje o przebytych chorobach,
• dowód osobisty,
• książeczkę zdrowia,
• kartę czipową,
• druk RUMA (z zakładu pracy, jeżeli jeszcze pracujesz)

Osobnym jest – DOBRE NASTAWIENIE!

Pierwszy dzień w szpitalu.

Przyjęcie do szpitalu (w wyznaczonym dniu), może potrwać długo. Dobrze, aby uzbroić się wtedy w cierpliwość i spokój. Często w szpitalach, już w izbie przyjęć należy przebrać się w piżamę (w osobnym pokoju – przebieralni). Wierzchnie okrycie należy zostawić w przechowalni.
WAŻNE:  Należy pamiętać, aby zabrać pokwitowanie oddania rzeczy i zostawić je najlepiej w szafce szpitalnej w widocznym miejscu.

Trzeba tez podać na izbie przyjęć lub już będąc w swojej sali (na oddziale) jakie przyjmuje się leki.

W pierwszym dniu pobytu są wstępne badania (i dlatego należy być na czczo), konsultacje, ustalenia leczenia, czy informacja o przygotowaniu do zabiegu (operacji).

Ważne, aby zapytać pielęgniarek o nazwisko lekarza prowadzącego i nazwisko ordynatora (i zapisać te nazwiska). W miarę możliwości (zdrowotnych) sprawdzić, gdzie jest dyżurka pielęgniarek, dyżurka lekarzy, pokój zabiegowy, toalety, łazienka (o ile nie ma łazienki w pokoju).
Dobrze też jest przeczytać informacje podawane przez szpital wywieszane na tablicy informacyjnej.

Czego można się spodziewać podczas pierwszego dnia w szpitalu?
Dla osób jeszcze pracujących, czy seniorów działających społecznie, pierwszy dzień w szpitalu może wydawać się trudny. A często cały pobyt jest stresem.
W szpitalu jest inny rytm dnia  – 5.00 lub 6.00 rano – badania, sprawdzanie temperatury ciała, toaleta i przygotowanie do wizyty lekarskiej (obchód lekarski), następnie jest śniadanie.

Zazwyczaj posiłki wydawane są w godzinach: śniadanie – 8.00, obiad – 12.00 lub 13.00, kolacja – 17.00 lub 18.00. Zapytać czy nie trzeba dopłacić do drugiego dania obiadowego.

Wieczorem lekarz tzw. “dyżurny” sprawdza stan wszystkich chorych.
Cisza nocna jest o 22.00.  A często o godz. 21.00 już pierwsi pacjenci udają się na spoczynek. Trzeba się do tego przyzwyczaić i jakoś “nastawić’, zaakceptować.

W pierwszym dniu, dobrze jest też spróbować się wyciszyć, zająć czytaniem książki, rozwiązywaniem krzyżówek, słuchaniem muzyki (na słuchawkach – by nie przeszkadzać innym pacjentom).
W szpitalach panuje też niepisana reguła, o wzajemnej pomocy między pacjentami, w razie jakieś kryzysowej sytuacji zdrowotnej itp.

Bardzo ważne dla seniorów – pacjentów: jeśli cokolwiek Cię niepokoi, czegoś nie wiesz, masz jakieś wątpliwości, coś nagle Cię zaboli – poinformuj o tym lekarza! Jeśli jesteś przygotowywany do zabiegu – pytaj nawet kilka razy, aby rozwiać wątpliwości. Nie bój się pytać!

Niestety często w trakcie porannego obchodu lekarskiego (może być kilku lekarzy i pielęgniarki) rozmowa z lekarzem (prowadzącym lub ordynatorem) odbywa się w obecności innych pacjentów, może być to krępujące, mimo tego pytaj o wszystko. Jeżeli nie chcesz zadawać pytań o swoją chorobę, stan zdrowia przy innych pacjentach, poproś o możliwość rozmowy indywidualnej, po obchodzie lekarskim.

Przygotowanie do zabiegu (operacji)

Zanim udasz się na operację, zadbaj o swoje sprawy domowe, zapłacenie rachunków w terminie, sprawy urzędowe.

Zaszczep się – każda osoba oddająca się w ręce chirurga powinna być zaszczepiona przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW B).  Pobyt w szpitalu zwiększa bowiem ryzyko zakażenia się groźnym wirusem.

• Jeśli do operacji zostało, co najmniej 6 tygodni, szczepisz się dwa razy (szczepienie należy powtórzyć po miesiącu od pierwszej dawki). Na zabieg do szpitala możesz zgłosić się po 2 tygodniach od przyjęcia drugiej dawki szczepionki (trzecia, ostatnia dawka – po sześciu miesiącach od pierwszej).
• Jeśli zabieg jest pilny, też należy się zaszczepić, lecz w innym trybie, o którym poinformuje cię lekarz. Wprawdzie organizm nie zdąży wytworzyć pełnej ilości przeciwciał, ale nawet ta mniejsza ilość może stanowić wystarczającą ochronę przed zakażeniem.
• Jeśli szczepienie przeciw WZW typu B miało miejsce ponad 5 lat temu, koniecznie zbadaj krew na przeciwciała anty-HBS. Jeśli miano przeciwciał okaże się wysokie, nie musisz szczepić się ponownie.
• Jeśli chorujesz na schorzenia takie jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa, zaburzenia rytmu serca, alergie lub jeśli przyjmujesz leki zmniejszające krzepliwość krwi (takie jak np. Aspiryna, Acard, Polocard, Acenokumarol, Sintrom, Wargin itd) poinformuj o tym swojego chirurga i zgłoś się do swojego lekarza rodzinnego w celu odpowiedniego przygotowania do operacji.
• Jeśli cierpisz na próchnice zębów – zgłoś się do dentysty i wylecz je odpowiednio wcześniej.

W dniu zabiegu pamiętaj o dokładnej porannej toalecie (kąpieli lub prysznicu) całego ciała.

Ważne wskazówki
Jeśli będziesz mieć zabieg (operację), w przeddzień zabiegu zapytaj się czy możesz wziąć swoje wieczorne leki, czy leki na spanie. Czy możesz zjeść kolację, czy możesz pić. Przed zabiegiem będzie jeszcze konsultacja z lekarzem anestezjologiem, jemu podajesz informację o przyjmowanych lekach. Lekarz anestezjolog poinformuje Cię o sposobie znieczulenia. Poprosi także o podpisane zgody na proponowane znieczulenie. Seniorze – jeśli nie czujesz się na siłach rozmawiać z anestezjologiem poproś rodzinę (dzieci, młodszych krewnych) o uczestniczenie w tej rozmowie.
Zawsze, możesz zrezygnować z zabiegu i ustalić z lekarzem prowadzącym dalszy sposób leczenia.

Zabieg jakikolwiek, czy operacja jest bardzo stresującą i trudną sytuacją. Masz prawo prosić o wsparcie rodziny, wyżalić się, wygadać. Każdy się boi operacji i dobre przygotowanie (optymistyczne) ze wsparciem rodziny pomoże przejść pobyt w szpitalu czy operację w miarę dobrze.

Opiekunie seniora (rodzino, dzieci seniora)…

Nie popełnij naszego błędu! Gdy Tato (2 tygodnie temu) był w szpitalu na zabiegu, niestety nie dopytaliśmy dokładnie lekarzy prowadzących, jak będzie wyglądał zabieg. Chodziło o męskie sprawy (gruczoł krokowy). Myśleliśmy, że przeczytane w internecie (tak jak Ty teraz robisz!) informacje nam wystarczą. Byłam na kilku konsultacjach z Tatą u lekarzy, u których się

leczy, przed zabiegiem. Pytałam, czy nie ma zagrożenia, jak zabieg będzie wyglądał. Niestety okazało się, iż przed usunięciem gruczołu, należało zrobić inny zabieg (nie chcę tu wdawać się w szczegóły). Jakby “przed-zabieg”. Byłam tym zaskoczona.

Przed zabiegiem zapytaj lekarza prowadzącego o stan zdrowia Twojego rodzica (starszego krewnego), o dany zabieg, a także o znieczulenie. Po zabiegu bardzo ważnym jest, aby zapytać o to jak dbać o seniora w domu, jak długo powinien się oszczędzać (np. nie nosić ciężkich rzeczy, nie podnosić, nie robić porządków czy przekopywania ogrodu itp.), jakie leki należy podawać seniorowi, jakiej diety powinn przestrzegać.

Seniorze i opiekunie seniora…

Pobyt w szpitalu (jak już pisałam) może być sytuacją stresującą, ale myślę, że dla obydwóch stron najważniejsze jest odpowiednie nastawienie, cierpliwość i słuchanie. Nie dam tu “złotej porady”, każdy chory musi sam przejść pobyt w szpitalu, oby z jak najmniejszym stresem. Życzę dużo zdrowia chorym seniorom!

P.S. Informacje przeze mnie podawane w tym poście, są zaczerpnięte z doświadczeń moich pobytów w szpitalu oraz mojego Taty. Nie posiadam przygotowania medycznego i powyższy wpis, może być dla Ciebie tylko pomocą, podpowiedzią. W żadnym wypadku, nie może być dla Ciebie (czytelniku) podstawą decyzji o pobycie w szpitalu, a zwłaszcza o przygotowaniu do zabiegu, operacji.

Kilka słów o autorce: Jestem blogerką, mam 52 lata, mieszkam w Katowicach. Dziewięć miesięcy temu kręciłam się między domem Taty (82 lata) a swoim domem, obowiązkami i ciągłą paniką i strachem o Tatę. Ponieważ skończyłam kurs opiekunek osób starszych i pracowałam jako opiekunka, dbanie o Tatę może dla mnie jest łatwiejsze, lecz strach jest zawsze. Znalazłam, za podpowiedzią bratanicy, pasję do blogowania i tak się zaczęło. Dziś z powodzeniem prowadzę blog Poradnik dla opiekuna i seniora, ale i też Fanpage oraz grupę na Facebook’u Seniorzy w Katowicach” oraz jestem administratorem jeszcze jednej grupy. Grupę moją utworzyłam dwa miesiące temu, a już mieliśmy 2 spotkania w “realu” , seniorzy (już moi znajomi), aktywnie uczestniczą w komentarzach i do tego są chętni do kandydowania do następnej kadencji Rady Seniorów w Katowicach. Pomagam też, w miarę możliwości osobom zgłaszającym się do mnie, w opiece czy też w innych sprawach dotyczących osób chorych. I cały czas się uczę: na webinarach – blogowania,na szkoleniach – o animowaniu społeczności lokalnych, o opiece nad chorymi, o marketingu itd. To prawie roczne doświadczenie nauczyło mnie jednego: każdy ma w sobie moc, każdy może się dzielić z innymi swoją wiedzą, być być inspiracją dla innych, każdy może pomagać!